Indarrak magnitude bektorialak dira, eta bektore bidez adierazten dira. Indarrak, beraz, beren intentsitate edo moduluaren arabera neurtzen dira (N, Newtonetan), baita norabidearen (zein zuzenetan dauden), noranzkoaren (orientazioa) eta aplikazio-puntuaren arabera ere.

Eta, gainera, erregela bektorial berekin batzen eta kentzen dira. Aplikazio-puntu eta norabide bera duten indar bik edo gehiagok beste indar bat ematen dute, indar erresultante modura. Indar horrek, berriz, norabide eta noranzko bera izango du, eta modulu bien batura izango da, bestalde, indar horren modulua. Indarrek norabide bera baina kontrako noranzkoak badituzte, haien balioak kendu egiten dira, eta indarrik handiaren norabidea izango du indar erresultanteak.

Lurrak zer indarrez erakartzen duen gorputz bat, halakoa izango da gorputz horren pisua. Pisuaren norabidea bertikala da, eta noranzkoa, berriz, Lurraren gunerantz. Pisua proportzionala da gorputzaren masarekiko, eta P = m · g kalkulatzen da. P: gorputzaren pisua da, newtons-etan (N); m: gorputzaren masa, kilogramotan (kg), eta g: konstante bat da, grabitatea. Lurrean, grabitatearen balioa 9,8  m/s²  da. Adibidez, objektu batek 40 kg-ko masa badu, haren pisua izango da: 40 · 9,8 =392 N.