Ekosistema, biotopo eta biozenosi bateko elementuak beren artean jartzen dira harremanetan osagaien arteko interakzio-sare konplexu batean. Ondorioz, organismo-populazioak inguruko ingurunera eta haren baldintzetara (biologikoak zein fisiko-kimikoak) egokitzen dira.
Baina inguruneko faktoreak aldatu egiten badira, adibidez uraren gazitasuna areagotzen bada edo kutsatzaileren bat sartzen bada, ingurune horretan bizi diren populazioetan eragin negatiboa izan dezakete eta, ondorioz, ekosistema osoa desorekatu. Landareek, adibidez, ura, argia eta lurreko mantenugaiak behar dituzte. Faktore horietakoren bat aldatzen bada (intsolazio gutxi, ez du euririk egiten edo euri gehiegi egiten du...), eragina du landareen hazkuntzan eta hedapenean.
Inguruneko faktore abiotikoek, ekosistema bateko populazioak erregulatzeaz gain, izaki bizidunen orekan eta interakzioetan eragiten dute, besteak beste elikadura-harremanetan edo mantenugaien edo ugalketaren lehian.
Ingurumen-faktoreak izaki bizidun bat garatzeko ezin hobeak badira, organismo horren hazkundea ahalbidetzen dute biotopo horretan. Baina faktore horietakoren batek espezie baten hazkundea oztopatzen badu, faktore mugatzaileez hitz egiten da.
Espezie batzuek oso ondo onartzen dituzte ingurumen-aldaketak; beste batzuk, berriz, oso sentikorrak dira. Izaki bizidun kosmopolitak gai dira askotariko inguruneetara egokitzeko, eta, hortaz, gai dira ekosistema aldakorretan haien populazioak hedatzeko. Beste batzuk, ordea, oso sentikorrak dira ingurumen-aldaketekiko eta ekosistema jakin batzuetan baino ez dira bizi.
Ataza honetan, faktore mugatzaile abiotikoak landuko ditugu.